Urk

Urk is het dorp waar mijn voorouders vandaan komen. Deze

vakantie zou ik er eindelijk naar toe gaan. Ik was er nog nooit

geweest. Het was best een eind rijden maar altijd nog dichterbij

dan dat we vanaf ons eigen huis zouden gaan. Dus na anderhalf

uur kwamen we aan in Urk. Vreemd, het voelt als thuis! De geur

van de haven. Onze familie zijn echte viseters en als je dan dat

water ruikt voelt het bekend. Ook al was ik er nog nooit geweest.

 We hadden wel een doel voor ogen. We wilden weten waar mijn

overgrootouders en mijn oma gewoond heeft en waar mijn

overgrootouders begraven liggen. Mijn moeder had het me

al uitgebreid verteld. Rechts voorin moesten ze liggen. Bij

de begraafplaats aangekomen gingen we op zoek. Uiteindelijk

vond mijn man ze. Links achterin. Heel ergens anders dus

dan mijn moeder had verteld. Maar wel bijzonder om de

graven van mijn overgrootouders te zien.

 Nu nog op zoek naar het huis van mijn overgrootouders. Bij de

VVV vroeg ik het aan de mevrouw achter de balie. Ik vertelde

dat ze naast de dominee hadden gewoond en het grootste huis

moesten hebben gehad. De mevrouw vertelde dat aan de overkant

van de VVV een mevrouw met dezelfde achternaam woonde. Ze

zou het vast niet erg vinden als we haar hier naar vroegen. De dame

was thuis maar wist niet veel te vertellen. Ze was getrouwd met een

neef van mijn oma, maar hij woonde helaas in een bejaardenhuis

omdat hij dementerend was. Zelf wist ze niet zoveel alleen dat

ze in een aantal huizen hadden gewoond. Ze bood ons wel iets

te drinken aan maar dit sloegen we beleefd af. We wilden niet

tot last zijn.

Op de plattegrond die we bij de VVV kregen stond dat

de dominee in het huis met de ogen had gewoond. Dat moest

het dus zijn. We vonden het huis en vroegen de buurvrouw

of zij onze familie had gekend. Dat had ze niet en het was

ook niet zeker of ze in dit huis hadden gewoond want er

gingen verschillende verhalen waar de dominee had gewoond

en het was dus niet zeker of het dit huis was.  

 Na de vakantie liet ik het huis aan mijn moeder zien maar die

dacht toch dat het dit huis niet was.

 

 Dit gezellige brocante winkeltje vonden we in een achteraf straatje.

En... natuurlijk dicht. Op Urk sluit alles rond een uur of twaalf.

De mensen die aan het werk zijn springen op hun fietsen en gaan

dan thuis warm eten. Helaas. Weer pech!

 

Maar.... Ik heb wel Beatrix ontmoet die zelfs de

deur voor me open deed en wel even wilde poseren, haha.